نمونه‌ای از بازی کردن معصومین با کودکان

 نمونه ای از بازی امام صادق (علیه السلام) با کودکان، که علاوه بر جنبه های پرورشی بازی به جنبه های آموزشی آن نیز توجه شده است:

« امام صادق (علیه السلام) در کودکی با کودکان می نشست و استاد می‌شد و آنها شاگرد او می‌شدند. امام نام میوه ای را می‌پرسید که مثلا بر درخت یا زمین می‌روید، رنگ آن قرمز و طعم آن شیرین یا ترش است و در فلان منطقه می‌روید. هرکس نام آن میوه را می‌گفت، استاد می‌شد و امام نیز جزء شاگردان قرار می گرفت. گاهی امام به علت صداقت نداشتن هم‌بازیهای خود، بازی را ترک می‌کرد و با خواهش بقیه دوستان به بازی برمی‌گشت.

در بازی دیگری امام استاد می‌شد و کلمه ای می‌گفت، مثل (الشراعیه؛ شتر گردن دراز) و شاگردان باید تکرار می‌کردند؛ سپس امام کلمه ای دیگر می‌گفت که هم‌وزن آن کلمه بود، ولی شاگردان باید دوباره همان کلمه اول را تکرار می‌کردند؛ در این میان هرکس اشتباه می‌کرد از بازی خارج می‌شد.

امام بدین طریق، زبان، دقت و تمرکز کودکان را تقویت می‌کرد. »

[به نقل از کتاب سیره تربیتی پیامبر (صلی الله علیه و آله) و اهل بیت (علیهم السلام) نوشته دکتر محمد داوودی و دکتر سیدعلی حسینی زاده]